ผมเป็นเพียงประชาชนคนหนึ่ง
ผมเป็นลูกชาวบ้าน ไม่ได้เป็นลูกท่านหลานเธอ
ผมเดินข้างถนน ขึ้นรถเมล์ กินข้าวแกงข้างทาง
ผมสัมผัสกับความเหลื่อมล้ำ ความอยุติธรรมในบ้านเรามาทั้งชีวิต
ไม่มีการเลือกตั้งครั้งไหนที่ผมไม่ไปใช้สิทธิ
ผมเคยมีความหวังตั้งแต่ 30-40 ปีก่อนว่าสักวันหนึ่ง ไทยเราจะเป็นชาติที่พัฒนาแล้วเทียบเท่ากับโลกสากล ผมไม่เคยเลิกหวัง
ผมผ่าน ผมเห็นอะไรในการปกครองไทยมาเยอะ
เป็นกำลังใจอยู่แถวหลังมานาน วันนี้ ผมขอก้าวออกมา ขอเดินขึ้นเวที ขอลงมือทำ
ผมขออาสาเป็นเฟืองอีกตัวที่จะช่วยขับเคลื่อนประเทศไทยที่ผมฝันถึง