จากลูกทหารที่ได้รับสิทธิพิเศษในหลายๆ ด้านมากกว่าคนอื่นๆ อย่างเช่น สมัยเรียนเบิกค่าเทอมได้ ไม่ต้องแบกหนี้ กยศ.เหมือนคนอีกมากมายที่พอเริ่มต้นชีวิตก็ติดลบแล้ว ถ้าเจ็บป่วยก็ได้รักษาฟรีอีก สิบกว่าปีก่อนเมื่อหลายๆ พื้นที่ไม่รู้จักโลกออนไลน์ แต่ครอบครัวเฟิร์นมีอินเตอร์เน็ตใช้ฟรี ฯลฯ ในขณะที่ได้รับความสะดวกสบายจนเคยชิน เฟิร์นก็ตั้งคำถามกับตัวเองว่า ทำไมคนจำนวนมากไม่ได้สิทธิ์เหมือนที่บ้านเราได้? แทนที่ความสะดวกสบายที่ได้รับ เฟิร์นควรคิดถึงคนส่วนมากให้มากกว่านี้หรือเปล่า?
เฟิร์นตอบคำถามตัวเองด้วยการเข้ามาทำงานการเมือง อยากให้ประเทศเรามีรัฐสวัสดิการถ้วนหน้าแบบก้าวไกล นี่คือสิ่งที่ประชาชนทุกคนสมควรได้รับตั้งแต่เกิดไปจนตลอดชีวิต เพราะทุกคนคือกำลังสำคัญของชาติ แม้จะเป็นผู้สูงอายุ ต่างก็เคยทำมาหากินเลี้ยงตัวเลี้ยงประเทศกันมาแล้วทั้งนั้น
พี่น้องอาจไม่ทราบว่าปี 65 จันทบุรีของเราได้งบมาแค่ 0.21% ของงบทั้งประเทศ (สมมุติมีงบ 100 บาท จันทบุรีได้มา 21 สตางค์!) ไม่น่าแปลกใจที่การพัฒนาบ้านเราไม่ไปไหน ถ้านโยบายกระจายอำนาจแบบก้าวไกลเกิดขึ้นจริง ท้องถิ่นมีอำนาจจัดการพื้นที่เอง ได้จัดสรรงบแบบเป็นธรรม เฟิร์นอยากเห็นวันนั้น วันที่ท้องถิ่นทั่วประเทศเติบโตตอบสนองชีวิตความเป็นอยู่คนพื้นที่ ปากท้องจะต้องดีตามมา
จันทบุรีและประเทศไทยไม่อาจเปลี่ยนแปลงหากไม่ได้พลังแรงของปากกาในมือทุกคน กาก้าวไกล กาให้จันบุรีมีอนาคตใหม่ค่ะ