จากการที่ผมเคยร่วมงานกับ อสม. ออกไปหาพี่น้องประชาชนที่อยู่ห่างไกลเมือง สิ่งที่ผมได้พบเจอ จากการได้เห็น ได้พูดคุย ทั้งกับพี่น้องเองและผู้นำหมู่บ้าน คือความเหลื่อมล้ำที่หนักหนาสาหัส คนเจ็บป่วยมากมายไปหาหมอไม่ได้ โรงพยาบาลไกลจนไปไม่ถึง ถนนหนทางไม่ดีบ้าง ไม่มีค่ารถบ้าง ไม่มีใครพาไปเพราะจะไปเองก็ไม่ไหวบ้าง อย่าว่าแต่เดินทาง ข้าวจะกินแต่ละมื้อ เงินจะใช้จ่ายแต่ละวัน ยังลำบาก ผมก็เป็นลูกชาวนา ผมเข้าใจ
ประเทศที่มีทรัพยากรดี มีงบประมาณแต่ละปีมากมายอย่างประเทศเรา ควรดูแลประชาชนให้ดีกว่านี้ไหม? เพราะประชาชนแต่ละคนก็คือหนึ่งกำลังของชาติ พรรคก้าวไกลจึงมีนโยบายรัฐสวัสดิการถ้วนหน้าที่จะดูแลคนทุกคน ทุกวัย ตั้งแต่เกิดไปจนถึงวันสุดท้ายของชีวิต มีเงินสนับสนุนเลี้ยงลูก ให้การศึกษา ให้คนวัยทำงานอยู่ในระบบประกันสังคม แก่ตัวมีเงินผู้สูงวัย 3,000 บาทถ้วนหน้า พอจะอยู่ได้ไม่กังวลว่าจะเป็นภาระใคร ถ้าบวกกับกระจายอำนาจให้จริง ทุกท้องถิ่นได้พัฒนาตัวเองแบบที่คนท้องถิ่นต้องการ น้ำ ไฟ ถนน ทุกบริการของรัฐ เมืองพัฒนา งานจะมี เงินจะมา นี่คือการเมืองแบบก้าวไกล นึกถึงประชาชนเป็นหลัก คนรอดชาติก็รอด มั่นคงยั่งยืนไปด้วยกัน