พราะว่าเราอาศัยอยู่ในบริเวณเมืองที่มีประชากรค่อนข้างหนาแน่น กรุงเทพอย่างเดียวก็คนเยอะกว่าประเทศสิงค์โปร์แล้วให้ตายเถอะ เพราะฉะนั้นนโยบายการจัดการขยะจึงเป็นสิ่งที่สำคัญ ทั้งต่อสิ่งแวดล้อมและคุณภาพการอยู่อาศัยของประชาชน นโยบายการจัดการของพรรคก้าวไกลมีให้เห็นตั้งแต่ตอนที่พี่วิโรจน์ลงสมัครผู้ว่ากทม. และจะได้เห็นอีกแน่นอนเมื่อก้าวไกลได้เข้าไปเป็นรัฐบาลในสมัยถัดไป นโยบายการจัดการขยะที่มีประสิทธิภาพใส่ใจสิ่งแวดล้อมพร้อมลดโลกร้อนไปด้วยในตัว พอกันทีกับการเอื้อนายทุนให้ถลุงทรัพยากรกับการละเลยผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม อากาศก็ไม่ดี น้ำประปาดีๆก็ไม่มีดื่ม
ส่วนในภาพ ประสานงานการเก็บขยะที่ถูกลักลอบทิ้งในพื้นที่รกร้างครับ

ในช่วงที่พรรคก้าวไกลได้เริ่มทะยอยปล่อยนโยบายออกมา 2 เสาจาก 9 เสาหลักนโยบายที่จะเป็นฐานอันมั่นคงของประเทศไทยที่เข้มแข็งขึ้นในอนาคต ผมได้ลงพื้นที่เพื่อเสวนานโยบายกับประชาชนในหลายพื้นที่เพื่อสร้างความเข้าใจและรับฟังความคิดเห็นที่มีต่อนโยบายเหล่านี้
ผมเข้าใจว่านโยบายของพรรคเรา บางครั้งมันอาจจะดูยาก ดูไกลตัวบ้าง เกิดจากการที่เราพยายามอธิบายว่าเรา ในฐานะของคนที่เสนอชื่อเข้ามาเป็นผู้แทนที่จะต้องเข้าไปบริหารประเทศ อยากจะแก้ไขระบบตรงไหนบ้าง ส่วนประชาชน จะโฟกัสที่เขามีความลำบากมีอุปสรรคในการใช้ชีวิตตรงไหน หน้าที่ของผมคือรับฟังทุกปัญหาเพื่อไปแก้ไขเชิงระบบต่อ และกลับมานำเสนอให้ประชาชนฟังว่าระบบที่เราแก้ มันจะทำให้ชีวิตของทุกคนดีขึ้นอย่างไรบ้าง เพื่อสร้างความเข้าใจระหว่างสองฝ่าย ให้พรรคได้เข้าใจถึงความต้องการประชาชน และให้ประชาชนได้เข้าใจว่าปัญหาที่ทุกคนได้เจอ มันเกิดจากระบบอย่างไรบ้าง
นโยบายที่ดูแล้วได้รับความสนใจมากที่สุดจากประชาชนในหลายพื้นที่คือเรื่องของนโยบายสวัสดิการถ้วนหน้า ซึ่งทำให้เราเห็นได้ชัดเลยว่าประชาชนยังขาดสวัสดิการที่ดีจนทำให้มันเป็นความกังวลในชีวิตของเขาตลอดเวลา ความตั้งใจของพรรคก้าวไกล คือการแก้กฏหมายเพื่อกำหนดให้ทุกรัฐบาลหลังจากรัฐบาลก้าวไกลมีหน้าที่ต้องดูแลสวัสดิการของประชาชนครบทุกมิติ เป็นการดูแลเขาตามสิทธิอันพึงมีของประชาชนชาวไทย ไม่ใช่สิทธิพิเศษที่รัฐบาลใดจะมอบให้ชั่วครั้งชั่วคราวอีกต่อไป

หนึ่งในงานสภาที่ผมได้มีโอกาสช่วยเหลือด้านการเตรียมข้อมูลคือเรื่องของ เป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืนของสหประชาชาติ หรือ SDG ที่ UN จะมีการประเมินประเทศสมาชิกถึงความสามารถในการพัฒนาอย่างยั่งยืนใน 17 มิติ ซึ่งพอได้เข้าไปอ่านข้อมูลคะแนนของประเทศไทยแล้วถึงขั้นต้องกุมขมับ เพราะหลายอย่างที่ประเทศไทยได้คะแนนดีมาจากความพยายามของฝ่ายเอกชนทั้งนั้น ในส่วนที่ประเทศไทยยังได้คะแนนไม่ดีเท่าไหร่ก็จะมีเรื่อง ชีวิตใต้น้ำ ชีวิตบนบก และเรื่องระบบยุติธรรม กระซิบให้ฟังนิดนึงว่าเขารู้นะว่าคะแนนเสรีภาพสื่อกับอัตราคอรัปชั่นของประเทศไทยนี่ทิ้งดิ่งมาก
แต่ความน่าปวดหัวมันยังไม่จบเพียงเท่านี้ เพราะเมื่อเราเอาคะแนนที่ได้รับการประเมินจาก UN มาเทียบกับแผนพัฒนาประเทศที่ตั้งเป้าให้ประเทศเรามีศักยภาพระดับสากลแล้ว โอ้โหแทบไม่มีอะไรอิงกันเลย รัฐบาลเราอยากให้ประเทศมีศักยภาพระดับสากลโดยไม่เทียบกับมาตรฐานของสากล มันทำยังไงนะ แต่อย่างว่า เรื่องวัคซีนยังไม่เชื่อองค์การอนามัยโลก เรื่อง GT200 ยังไม่ฟังคำตัดสินของศาลประเทศอื่น ที่นี่มัน Multiverse of Madness ของจริง

หนึ่งในหน้าที่ของผู้แทนราษฎรคือการเป็นตัวกลางในการร้องเรียนความเดือดร้อนของประชาชน ในรอบนี้ผมได้รับการติดต่อจากประชาชนทั้งจากหลักสี่และดอนเมืองเพื่อขอยื่นเรื่องร้องเรียนต่อสภากรุงเทพมหานคร
ผมมองว่าตรงนี้เป็นจุดแข็งอย่างหนึ่งของพรรคก้าวไกลจริงๆ ที่เมื่อท่านเลือกเราเข้าไป ท่านจะไม่ได้แค่ผู้แทนของเขตท่าน แต่ท่านจะได้คนของทั้งพรรคมาทำงานให้ท่านจริงๆ เราเป็นทีมที่คอยช่วยกันทำงานในทุกตำแหน่ง ถึงแม้ผมจะสมัครลงเป็น ส.ส. แต่ทีมงาน ส.ก. ของพรรคก็ยินดีช่วยเหลือและรับใช้พี่น้องประชาชนไม่ว่าจะเป็นประชาชนจากเขตไหนก็ตาม แบบนี้ไม่เลือกเข้าไปให้ล้นทุกสภาได้ไง

การเป็นรัฐบาลที่ดี แน่นอนว่าการบริหารงานภายในประเทศก็ต้องดี แต่การบริหารความสัมพันธ์กับต่างชาติก็มีความสำคัญไม่แพ้กัน เรามาถึงจุดที่โลกเราเชื่อมต่อกันอย่างมาก และการมีความสัมพันธ์ที่ดีกับประเทศอื่นจะทำให้เรามีความเข้มแข็งทางด้านเศรษฐกิจและสังคม ด้วยความตระหนักนั้นแหละ จึงทำให้ก้าวไกลเรามีทีมวิเทศน์สัมพันธ์ที่จะคอยติดต่อพูดคุยกับผู้แทนของต่างประเทศ เพื่อสร้างความสัมพันธ์ที่ดีและวางแผนความร่วมมือกันในอนาคต

หลายคนคงจำได้ ถึงเหตุการณ์ที่เครื่องบินรบของประเทศพม่าบินล้ำน่านฟ้าข้ามชายแดนเข้ามาประเทศไทย เป็นเหตุการณ์ที่หลายคนงงมากว่าทำไมรัฐทหารไทยถึงไม่มีปฏิกริยาตอบสนองใดๆเลย ไหนว่าเลือดข้นกันนัก เบิดคำสิเว่า
ด้วยความงงนี้แหละ ทำให้ผมได้ดูโอ้กับ ส.ส.เท่าพิภพ ลิ้มจิตรกร ในการไขข้อสงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้น มันทำได้เหรอ แล้วความจริงเราควรตอบสนองอย่างไรบ้าง กับไลฟ์สดประจำสัปดาห์ของเพจของพี่เท่า เชิญรับฟังครับ

ข่าวบ่อนระบาดในไทยเป็นสิ่งผิดปกติที่สามารถเห็นได้เป็นปกติอีกเรื่องหนึ่งของประเทศเรา ซึ่งสภาเราก็ได้ตระหนักถึงตรงนี้ เลยได้ตั้งกรรมาธิการวิสามัญขึ้นมาเพื่อศึกษาความเป็นไปได้ของการทำสถานบันเทิงครบวงจรในประเทศ
สถานบันเทิงครบวงจร หรืออีกชื่อหนึ่งคือ Entertainment Complex คือศูนย์รวมของความบันเทิงรูปแบบต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นห้าง โรงแรม สวนสนุก หรือบ่อน รวมกันไว้อยู่ที่เดียว กมธ.นี้มีความตั้งใจที่จะจัดระเบียบการมีบ่อนในประเทศใหม่ โดยการทำให้มันถูกกฏหมาย มีการควบคุม จัดเก็บภาษี จัดระเบียบสถานที่ตั้งใหม่ เพื่อป้องกันไม่ให้คนไทยขนเงินออกไปเล่นพนันตามชายแดน เพื่อดึงดูดรายได้จากนักท่องเที่ยวที่มาไทย และเพื่อจัดการกับการมีบ่อนผิดกฏหมายภายในประเทศ โดยโมเดลที่ผมคิดว่าน่าสนใจคือของประเทศสิงคโปร์ ที่มีโรงแรมที่ตั้งเป้าไว้เพื่อรองรับการประชุมของกลุ่มวิชาชีพที่มีรายได้สูงทั้งจากในและนอกประเทศ โดยกลุ่มนี้จะไม่ใช่นักพนันตัวยง แต่จะเล่นเพื่อความบันเทิงเมื่อมีโอกาสเท่านั้น โดยโรงแรมนี้เราตั้งเป้าให้ตั้งอยู่ในจังหวัดที่มีศักยภาพแต่ยังไม่สามารถสร้างรายได้จากการท่องเที่ยวได้มาก เพื่อให้ชาวต่างชาติสามารถเที่ยวชมธรรมชาติอันเป็นจุดขายของประเทศไทย เป็นการกระจายรายได้สู่ท้องถิ่น และยังสามารถแวะเล่นพนันที่โรงแรมได้เมื่อกลับมาถึง
แต่สุดท้ายจะทำได้ไหม คงต้องรอติดตามกันต่อไป

ในช่วงการระบาดของโรค Covid-19 เขตหลักสี่บ้านผมเองก็เป็นจุดหนึ่งที่ได้รับผลกระทบอย่างหนักจนทำให้ประชาชนไม่สามารถออกจากบ้านได้ ไม่สามารถเข้าถึงยา และไม่สามารถเข้าถึงการรักษา จนทำให้ผมไม่สามารถนั่งนิ่งอยู่ได้ ผมเลยตัดสินใจเข้าเป็นอาสาสมัครช่วยเหลือผู้ป่วยโควิด โดยผมได้ออกตระเวนช่วยเหลือผู้ป่วยทุกคนทั่วทั้งกรุงเทพและปริมณฑล รวมถึงไปสิงตัวอยู่ภูเก็ตเป็นเวลา 1 เดือนเพื่อช่วยเหลือคนทุกคนไม่ว่าจะเป็นคนเขตไหนหรือเป็นคนไทยรึเปล่า
บางคนอาจตั้งคำถามว่าทำไมไม่โฟกัสอยู่พื้นที่หลักสี่ แต่ผมมองว่าในเวลาวิกฤตแบบนั้น ให้ผมทำตัวเป็นนักการเมืองมันก็คงไม่ใช่ ตราบเท่าที่เรายังไม่พ้นวิกฤต ก็ไม่มีทางที่ประเทศเราจะได้ไปต่อ ผมจึงขอถอดหมวกนักการเมืองลงชั่วคราว สวมชุดป้องกัน PPE และเดินทางสู่การเป็นด่านหน้าในการรับมือกับโรคระบาด Covid-19

ผมเกิดมาในครอบครัวที่เป็นทหารกันมาตั้งแต่สมัย ร.6 นับเป็นเวลากว่าร้อยปีที่ครอบครัวผมรับราชการมา ตัวผมเองก็เป็นนักเรียนเตรียมทหารด้วย แต่หลังจากจบการศึกษาระดับชั้น ม.ปลาย จากโรงเรียนเตรียมทหาร ผมตัดสินใจลาออกไม่เรียนต่อที่โรงเรียนนายร้อยพระจุลจอมเกล้า เปลี่ยนสายมาเรียน วิศวอากาศยาน Aerospace Engineering ที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย แต่ถึงอย่างไรผมเองก็ยังคงรักและเป็นห่วงในสายวิชาชีพนี้ที่ผมได้เคยเป็นส่วนหนึ่งด้วย ยังคงรักและเป็นห่วงเพื่อนพี่น้องทุกคนที่ต้องทนอยู่ในระบบกองทัพที่ผิดรูปผิดทรง มันจึงเป็นความตั้งใจของผมอย่างหนึ่งที่จะปฏิรูปกองทัพเพื่อให้ทหารได้ทำงานตามอุดมการณ์อย่างถูกต้อง และคืนกองทัพให้แก่ประชาชนโดยแท้จริง
ขอเชิญอ่านบทสัมภาษณ์ฉบับเต็มกับ The 101World ที่ผมได้ให้สัมภาษณ์ไว้ในฐานะแอดมินเพจ เหล่าทัพราษฎร
https://www.the101.world/laothap-ratsadon-interview/?

ถึงแม้ว่าผมจะตระเวนช่วยเหลือผู้ป่วยโควิดทั่วทั้งกรุงเทพและปริมณฑล แต่เมื่อไหร่ที่ชาวหลักสี่ถามหาผมก็จะกลับมาในทันที โดยในรอบนี้ได้รับการประสานมาว่าพื้นที่โดยรอบวัดหลักสี่ยังคงมีผู้เสี่ยงติดเชื้อจำนวนมาก ผมจึงได้จัดตั้งจุดตรวจและเป็นผู้ลงมือตรวจหาเชื้อด้วยตัวเองเพื่อคัดแยกผู้ติดเชื้อไปรักษาต่อ

ผมได้มีโอกาสเป็นอาสาสมัครด่านหน้า Covid-19 กับกลุ่มเส้นด้ายเป็นเวลาประมาณครึ่งปี โดยในบทสัมภาษณ์นี้ผมได้เล่าถึงประสบการณ์ในช่วงนั้นที่ผมต้องรับมือกับความโหดร้ายของสถานการณ์จริง ที่มีคนล้มป่วยและเสียชีวิตไปต่อหน้าต่อตา
ขอขอบคุณ The 101World ที่ช่วยตีแผ่ข้อเท็จจริงให้ทุกคนได้รู้ ขอเชิญอ่านบทสัมภาษณ์ได้ตามลิ้งค์
https://www.the101.world/zen-dai-volunteer/?fbclid=IwAR1FclqPSJKHPrUA0lJ898fhYWaQHmXpRE3XJtl0ZWthrKm6YE9Z_usT3hc

สถานการณ์ที่ตอนนั้นผมได้เจอกับการใช้เวลาทั้งวันทั้งคืนอยู่กับผู้ป่วยโควิด มันหนักและกระทบกระเทือนจิตใจมาก ในช่วงเวลานั้นสุขภาพจิตของผมทรุดหนักเพราะทุกสิ่งที่เราเจอเป็นสิ่งที่ถึงเล่าไปก็ไม่สามารถมีใครเข้าใจได้เลย มันทำให้ผมตีตัวออกห่างจากคนรอบข้างมากขึ้นเรื่อยๆ มันทำให้ผมนั่งเงียบๆอยู่คนเดียวโดยที่ไม่รู้ตัว ในเวลานั้นมีเพียงนักข่าวเท่านั้นที่เป็นคนที่ผมสามารถคุยด้วยได้ และสามารถเล่าอะไรให้ฟังได้ นี่คือหนึ่งในบทสัมภาษณ์ที่ยากที่สุดในชีวิตของผม ที่ให้ไว้ในหนึ่งวันที่หนักที่สุดในชีวิต ที่ผมเริ่มตระเวนช่วยเหลือผู้ป่วยตั้งแต่ 9 โมงเช้าจนถึงตี 04.30
ขอขอบคุณทีมนักข่าวจาก Reuters ที่มาติดตามสถานการณ์ด้วยกันตั้งแต่ต้นจนจบ

หนึ่งในสิ่งที่เป็นความลำบากของประชาชนในช่วงนั้นคือการกักตัวอยู่บ้านโดยไม่ได้รับความช่วยเหลือจากรัฐบาล พรรคก้าวไกลเราจึงได้มีส่วนร่วมในการช่วยเหลือผู้กักตัวด้วยการมอบถุงน้ำใจ โดยผมเป็นตัวแทนพรรคในเขตหลักสี่ที่เดินทางมอบถุงให้แก่ประชาชนในพื้นที่ที่มีความต้องการ

เป็นความกังวลของผู้ป่วยโควิดในช่วงนั้นเป็นอย่างมาก ว่าถ้าเขาต้องไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลกันทั้งครอบครัว แล้วใครจะดูแลลูกน้อยที่ถูกทิ้งไว้บ้านละ ตัวผมร่วมกับเส้นด้ายจึงได้ออกเดินทางดูแลสัตว์เลี้ยงของผู้ป่วยที่ยังรักษาอยู่ ให้เขาได้สบายใจว่าลูกแมวลูกหมาหรือแม้กระทั่งปลาของเขาจะยังมีอาหารทาน เพื่อคอยวันที่ครอบครัวของเขาจะกลับมาบ้านอีกครั้ง

หลายคนอาจเคยเห็นข่าว หรือเคยได้ยินคำว่าคลัสเตอร์แคมป์คนงาน เป็นจุดเริ่มต้นของการระบาดของโควิดสายพันธุ์ต่างชาติที่แรกๆในไทย โดยเกิดขึ้นที่แคมป์คนงานก่อสร้างในเขตหลักสี่ที่มีชาวต่างชาติอาศัยเป็นจำนวนมาก ผมได้ลงพื้นที่จริงเพื่อตรวจสอบหาข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้น เพราะในตอนนั้นเราได้ปิดชายแดนเพื่อป้องกันไม่ให้เชื้อสายพันธุ์ต่างชาติหลุดเข้ามาในไทยได้ แต่ทำไมมันถึงยังหลุดเข้ามาจนเกิดเป็นคลัสเตอร์ในพื้นที่หลักสี่บ้านของผมกัน
ต่อมา ด้วยความกังวลของประชาชนในพื้นที่ ผมและพรรคก้าวไกลจึงได้ร่วมมือกันตั้งจุดตรวจเชิงรุกในพี้นที่เพื่อคัดกรองผู้ป่วยในชุมชนรอบๆบริเวณเกิดเหตุ เพื่อส่งประชาชนรักษาต่อไป

ในพื้นที่เขตหลักสี่ของเรานั้นมีชุมชนในแทบทุกตรอกทุกซอย ในบริเวณหน่วยกองกำกับการสุนัขตำรวจเองก็มีชุมชนอาศัยอยู่ข้างหลัง โดยมีกำแพงกั้นและมีสะพานพาดเพื่อการสัญจรข้ามไปมาระหว่างกัน แต่มีช่วงหนึ่งที่กองกำกับการสุนัขตำรวจมีข้อกังวลถึงความสะอาดและความปลอดภัยของหน่วยงาน จึงได้ออกคำสั่งให้รื้อถอนสะพานข้ามกำแพงทั้งหมดออก ทำให้ประชาชนในชุมชนเกิดความกังวลว่าการเดินเข้าออกชุมชนจะเป็นไปด้วยความลำบาก เนื่องจากชุมชนมีลักษณะยาวตลอดแนวกำแพง และทางเดินมีความแคบจนสามารถเดินได้แค่ทีละคน หากนำสะพานทั้งหมดออกจะทำให้ผู้สูงอายุซึ่งมีจำนวนมากไม่สามารถเดินเข้าออกจากชุมชนได้ มิหนำซ้ำการเข้าออกของหน่วยงานฉุกเฉินที่จะเข้ามาดูแลผู้สูงอายุในเวลาเกิดเหตุเองก็เป็นไปได้ยากเช่นกัน
ผมจึงร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการเจรจาระหว่างประชาชนกับหน่วยงานตำรวจ เพื่อหาทางออกร่วมกัน จนได้ข้อยุติคือการเก็บสะพานบางส่วนที่จำเป็นไว้ ส่วนบางอันที่ทางหน่วยงานขอให้ช่วยเอาออกก็ดำเนินการจัดการให้ด้วยเช่นกัน